tonin nikolli

U bë vonë Në këto netë të gjata dimri, Yjet i shoh më rrallë, më rrallë, I rrethuar nga zjarri i sobës, Të mendohem për ty gjej kohë, Dhe ndjej mall. Nuk e di, Fryn Juga, A veriu. Ne ardhjen e një zhurme, Më bëhet se je ti. Por, Veç shiu çapitet, Me ftohtin monoton. Eh, Natën e mirë! U bë vonë. ( Ti nuk më do!)	Al di là… Al di là… Al di là… Al di là delle nuvole, al di là del cielo, Al di là… al di là… al di là… Al di là del aria, al di là del vuoto, Al di là … al di là… al di là… Al di là del anima, al di là dell’umano, Al di là… al di là… al di là… Eh, Niente…!